موضوع: <-PostCategory-> برچسب:,

13:34

بايد بگي قبول حق ... راستي ديروز بعد از وضعيت تو و خواهرت رفتم خونه ولي از نگراني نتونستم بمونم ، آمدم بيمارستان گفتن بخش و گذاشته بودي رو سرت .

من شلوغ كاري نكردم فقط مي خواستم طنازو ببينم ، همكاراتون خيلي شلوغ بازي در آوردن .

خوب اونها هم مسئوليتي دارند ، آمدم ملاقات اما آقاي معيني گفت خوابي .

منو خواب كردن ... ممنون به فكرم هستيد .

خانم مقدم دستي به پشتم زد و گفت :

دختر دلنشيني هستي ، وقتي باهات برخورد مي كنم دلم نمي خواد ازت جدا بشم .

شما محبت داريد.

فدات بشم عزيزم ، خانمي من بايد برم ، اگر كاري داشتي بگو با من تماس بگيرند به همكارام سفارش مي كنم .

ديگه چاره اي نبود ، بايد بالا مي رفتم و با حامي روبرو مي شدم . از آسانسور بيرون آمدم و با دلهره نگاهي به سمت اتاق طناز انداختم ، حامي نبود .

نگار نشسته بود و سرش را به ديوار تكيه داده و دست به سينه خوابيده بود ، جلوش ايستادم و گفتم :

كو حامي ؟

زهرمار كو حامي ، ترسيدم .

خواب بودي ؟

نه چشم بسته داشتم در و ديوارو نگاه مي كردم ، تو يك روز خوابيدي اما من بيچاره خوابم مياد .

حالا كو حامي ؟

به پالتوم اشاره كرد و گفت :

اينو داد به من ورفت . تو به برادر حامي توهين كردي من بايد تقاصشو پس بدم و چشم غره اش را تحمل كنم ،همچين منو نكاه كرد انگار قصد داشتم ترورش كنم.

پس بالاخره تركشش اصابت كرد و حسابي زد تو پرت .

به جان خودم اين برادر حامي يه چيزيش هست حالا تو هرچه ميخواهي بگو ، يكبار چنان مهربون ميشه كه آدم فكر ميكنه فرشته ست اما بعد در عرض چند ثانيه تبديل به دراكولا مي شه . حالا من اين برادر خوانده قلابي رو نخوام ، كي رو بايد ببينم ؟

اون هم نخواسته داداش سركار خانم بشه ... حالا پاشو برو خونتون استراحت كن بعد از ظهر بيا جاي من.

بهشه ؤ چيزي نميخواي ؟ كاري نداري .

نه برو به سلامت .

بعد از حادثه ديروز حتم داشتم پرستارها اجازه نمي دن وارد اتاق طناز شم و همان جا ايتادم . از اين انتظار ، از اين شيشه جدا كننده ، از اون اتاق با اون همه دستگاه هاي جور وا جور خسته شده بودم .

دلم ضعف مي رفت ، ساعت هشت صبح بود و بيمارستان از آن خلسه شبانه خارج شده بود . داخل بوفه بيمارستان شلوغ بود ، عده اي خسته از كار شبانه آنجا لحظه اي مي آساييدن و عدهاي قبل از شروع كار براي خوردن يك نوشيدني گرم سري به آنجا ميزدن .

پشت يكي از ميزهاي خالي نشستم  و چاي كيسه اي را داخل ليوان آب جوش فرو بردم . به آدمها نگاه مي كردم هر كس شكل و قيافه خاصي داشت و به نحوه متفاوتي لباس پوشيده بود . 

مي تونم اينجا بشينم ؟

به سمت چپم نگاه كردم ، مردي حدود چهل ساله كه موهاي شقيقه اش جو گندمي شده بود با صورت صاف و سفيد و چشماني طوسي و ابرواني تقريبا دودي رنگ و بيني سربالا در مقابلم ايستاده بود . به ميزهاي ديگه نگاه كردم همه صندلي ها اشغا بود ، سرم را تكان مختصري دادم و چشمم را براي قبول درخواستش باز و بسته كردم .

او دقيقا روي صندلي روبرويم نشست و كيف قهوه اي روشنش را كنارش گذاشت ، يك پيراهن پاييزه يقه گرد با كاپشن سفيد و زرد روي آن پوشيده بود . بسته كوچك نسكافه اش را داخل ليوانش خالي كرد و گفت :

ديگه به اين نسكافه ساعت هشت ونيم عادت كردم و يه جورايي بهش معتاد شدم ( نگاهي به ليوان چاي من انداخت گفت ) نوشيدني سنتي ايروني ،چاي .

ليوان يكبار مصرف را ميان دستانم گرفتم و به اون خيره شدمۀ

حدود ده روزه كه شما رو اينجا ميبينم نبايد از پرسنل باشيد ، مريضي توي اين بيمارستان داريد ۀ

جرعه اي از چايم را سر كشيدم و گفتم :

بله ... خواهرم .

اميدوارم بيماريشون جدي نباشه .

به نقطه اي روي ميز خيره شدم و گفتم :

توي كماست .

اه ... متاسفم ...

به چشماش نگاه كردم و گفتم :

متشكرم ... شما چي ؟ اينجا چكار مي كنيد .

من جراح هستم ... ديشب يك عمل سخت پسوند كليه داشتم ، مجبور شدم بيمارستان بمونم .

به چهره اش دقيق شدم اثري از خستگي در صورتش نبود ، معني نگاهم را فهميد و با خنده گفت :

اما بيمار خوش قلقي بود و گذاشت راحت تا صبح بخوابم ... راستي ما به هم معرفي نشديم ، من اميد مرتضوي هستم و سركار خانم ؟

نيازي .

خانم نيازي اسم كوچك ندارند.

نگاهش مثل يك پسر بچه شيطون بود ، زير لب گفتم :

طنين نيازي .

بقيه چايم را سر كشيدم .

طنين خانم ! چه اسم زيبايي ، اين خانم متفكر چه كاره هستن ؟ ... فعلا سه به دو هستيم، من اسم و فاميل و شغلم را گفتم و شما فقط اسم و فاميل اون هم به سختي ، پس يكي عقب هستي .

كيفم را برداشتم و ليوان يكبار مصرف را در دست گرفتم و در حالي كه از روي صندلي بلند مي شدم گفتم :

مطمئن باشيد شغلم ربطي به بيمارستان وطب نداره .

ا كجا ؟

من بايد برم .

در حال دور شدن شنيدم كه گفت :

اگر كاري پيش آمد خوشحال مي شم كمكت كنم طنين نيازي .

پله ها رو آروم آروم بالا مي رفتم و زير لب آنها را شمارش مي كردم ، نگاهم كه به سالن افتاد گفتم :

خدا جون كي ميشه من از ديدن اين راهرو راحت شم.

از كنار ايستگاه پرستاري مي گذشتم كه يكي از پرستارها صدام زد ، به سمت پيشخوان برگشتم و به آن تكيه دادم .

بله.

دكتر گفت مي تونيد داخل اتاق كنار خواهرتون باشيد .

خوشحال شدم و گفتم :

كجا مي تونم دكترو ببينم ؟

دكتر بع از ويزيت بيمارهاشون رفتن .

به هر حال متشكرم ، خبر خوبي بود .

به گامهام سرعت بخشيدم و وارد اتاق شدم ، بوسهاي روي پيشانيش گذاشت و كنارش نشستم و دستش را گرفتم و دونه دونه سر انگشتانش رو بوسيدم .

طناز كي چشماتو باز مي كني .

سرم را روي دستانش گذاشتم و نفهميدم كي خوابم برد ، سرم را بلند كردم پرستار داشت سرم را عوض مي كرد . چشمان خواب آلودم را فشردم و در پاسخ لبخند پرستار لبخد زدم .

خانم نيازي اينطوري خوابيدن ضرر داره و آرتروز مي گيريد ، توي اين مدت ديدم بيشتر اوقات نشسته مي خوابيد .

عادت دارم .

كمي كش و قوس به بدنم دادم و به ساعتم نگاه كردم و گفتم :

واي ساعت دو ونيم بعد از ظهره .

آره ... بهتره بريد نهار بخوريد ، زخم معده مي گيريد .

ميل ندارم (نگاهي به طناز انداختم )حالش چطوره ؟

پرستار با تاسف سري تكان داد و گفت :

هيچ تغييري نكرده ... سه ساعت پيش پليس ها آمدن و همين سوال رو تكرار كردن .

لعنتي ها ، هيچ كاري ازشون بر نمي آد جز وقت تلف كردن ...

خب اونها هم مشكلاتي دارند .

پرستار قطرات را تنظيم كرد و نگاهي به صورت طناز انداخت ، بعد وسايلش را برداشت و رفت . بلند شدم كمي قدم زدم و جلوي پنجره ايستادم و به آسمان نگاه كردم ، صاف و آفتابي بود و چند كبوتر سفيد در آن آزادانه چرخ ميزدن . از صداي باز شدن در بر گشتم ، مينو و كميل در آستانه در بودن . مينو فاصله را طي كرد و منو در آغوش گرفت و با گريه گفت :

واي طنين چرا ؟ چرا اين اتفاق توي اين چند ميليون بايد سر طناز بياد ؟...

دستي به پشتش كشيدم و گفتم :

شانس خواهر من بود .

اين نگار لعنتي بارها با من تماس گرفت ، وقتي مي گفتم موبايل طناز چرا خاموشه مي گفت گوشيش خرابه .واي ديدي بد بخت شديم .

كميل : مينو چه خبرته ؟

نفس عميقي كشيدم تا در اين مراسم اشكريزان همراه مينو نشم ، بعد در آغوش فشردمش و گفتم :

كي آمدي ؟

مينو از آغوشم بيرون آمد و با دستمال مچاله شده در دستش ، اشك و بينيش  رو پاك كرد و گفت :

ديروز ... اين نگار گور به گور شده اگر دستم بهش نرسه ، واي طنازم .

به كنار تختش رفت و دستش را در دست گرفت ، كميل به من نزديك شد و سبد گل را به دستم داد .

كميل : سلام ، حال شما چطوره ؟ بفرماييد .

طنين : واي از دست اين مينو ، سلام چرا زحمت كشيدين .

كميل : ناقابله .

مينو : طنين وضعيتش چطوره ؟ اصلا چرا اينجا نگهش داشتين ، ببريدش خارج .

طنين : گفتن هر جايي ببريش فايده نداره و تا بهوش نياد كاري نميشه كرد .

مينو : خدا لعنتشون كنه 

كميل : پليس كسي رو دستگير نكرده ؟

طنين : نه معلوم نيست چكار مي كنند .

مينو : مامانت چكار ميكنه ؟

طنين : مامان خبر نداره .

مينو : نگار ميگه احسان همراهش بوده .

طنين : آره ، هر دو با هم بودن . احسان كتك بيشتري خورده ، دو سه روزي ميشه مرخص شده .

مينو با پشت دست گونه طناز رو نوازش كرد و گفت :

حالا چي ميشه ؟ 

كميل با تحكم گفت :

مينو !

خيره به چهره رنگ پريده طناز شدم و گفتم :

فقط خدا مي دونه .

صداي ظريف و سر خوشي با وا‍ژه سلام طنين انداز شد و با ديدن كتي كمي جا خوردم ، آمد داخل و گفت :

ا حامي كو ؟

چهره يك ميزبان مهربان را به خودم گرفتم و گفتم :

نيامدن .

در اين هنگام هومن وساحل هر رسيدن ، ساحل معترض گفت :

واي كتي چقدر تند راه ميري . سلام طنين جون خوب هستي ؟

دست ساحل را در دست فشردم و با هومن احوالپرسي كردم ، كتي دمق لباشو جمع كرد و گوشه اي ايستاد . هومن منو مخاطب قرار داد تا توجه ام از كتي  معطوف او شود .

حال طناز چطوره ؟

سرگرم گذاشتن گلها در گلدان شدم و گفتم : 

صبح نرسيدم دكترش رو ببينم ، ولي همين كه اجازه دادن داخل اتاقش بيام نشون ميده كه حالش به مراتب از روزهاي قبل بهتر .

كميل : خانم نيازي اگر تصميم گرفتيد ببريدشون خارج از كشور ، من يه دوست دارم كه جراح مغز و اعصاب و مي تونه كمكتون كنه .

متشكرم آقاي يغماييان  ، فعلا كه هيچ چيز مشخص نيست .

صداي حامي رو شنيدم ، اما صحبتم را با كميل ادامه دادم :

به هر حال از لطف شما متشكرم .

جاي نگار خالي كه بگه رو نيست كه سنگ پاست. حامي هم بي اعتنا به حضور من ، بعد از احوالپرسي با جمع با كتي مشغول شد اما بر خلاف اون افسانه جون با من گرم گرفت و از چشمان  قرمز و پف كرده اش مشخص بود گريه كرده و گفتم :

احسان حالش چطوره ، بهتر شده ؟ بچه ام حالش خيلي خرابه ، مي خواست بياد اما من و حامي به سختي راضيش كرديم از تخت بلند نشه .

اگر طناز هم بهوش بود راضي نمي شد احسان با اون حالش بياد .

افسانه جون ، نگاهي به چهره طناز انداخت و بعد پشت به من كرد و با دستمال اشكهاشو پاك كرد . كميل اين پا اون پا مي كرد ودر حال اشاره كردن به مينو ديدمش ، رو به مينو كردم و گفتم :

زحمت كشيدين آمدين مثل اين كه كميل خان كار دارند ، مزاحم اوقاتشون نمي شيم .

نه طنين خانم فقط نمي خوام من ومينو مزاحم جمع خانوادگيتون بشيم .

اين چه حرفيه ، آقا هومن و خواهرشون هم از دوستان هستند.

مينو : طنين جون اصل ديدن بود ، باشه يك وقت ديگه مزاحمتون مي شيم .

به بهانه بدرقه مينو وكميل از اتاق بيرون آمدم و در حال بوسيدن صورت مينو گفتم :

اين برادر تو هم يه چيزيش ميشه ها .

چه مي دونم چه دردي داره ، نه به اون كه صبح گفتم مي خوام بيام ملا قات طناز خودشو نخود آش كرد و گفت خودم مي برمت ، نه به اين عجله داشتنش . طنين جون ، درد عاشقيه .

برو تا داداش عاشقت سرت رو به باد نداده مي دونم خيلي كم طاقت .

كم طاقتيش هم به خاطر عاشقيشه.

مينو مال بد بيخ ريش صاحبش ، آقا جون داداش جونت مال خودت نمي خواد برام بازار گرمي كني .

الان جيك جيك مستونته ، نوبت منم مي شه كه حالتو بگيرم .

صنار بده آش ، برو ديگه بنده خدا منتظرته .

آخ آخ چقدر هم هواشو داره .

آهاي شايعه پراكني نكن .

آهاي خبر خبر ، همگي خبر .

مينو دست بردار اذيتم نكن .

مينو صورتم بوسيد و گفت :

بخدا خيلي دوستت دارم و آرزومه ...

دستمو روي دهانش گذاشتم و گفتم : 

بذار دوستيمون حفظشه .

باشه ( چشمكي زد ) ولي دوستيمون با خويشاوندي مستحكم تر مي شه .

دستي به پشتش زدم و گفتم : برو ، فكر كردم تو از نگار و طناز كم زبون تري اما تو هم بدك نيستي .

طنين.

دروغ ميگم ؟

بعدا ميگم كي دروغ ميگه ، خدا نكهدار .

با ورودم به اتاق جمع ساكت شدن ، خودم را آنجا بيگانه حس مي كردم . كنار افسانه جون ايستادم مثل اينكه دوباره گريه كرده بود ، دلم ريش شد . فكر كنم چيزي رو از من پنهان مي كنند ، اين سكوت زياد دوام نياورد و هومن گفت :

ما هم رفع زحمت ميكنيم ... حامي جان ،كاري با ما نداري ؟

ا هومن كجا ، ما كه تازه آمديم .

هومن بي توجه به اعتراض كتي شروع به خدا حا فظي كرد ، ساحل هم بعد از بوسيدن روي خاله اش ومن زودتر از همه بيرون رفت مثل اينكه اون هم حوصله اش از لوس بازي كتي سر رفته بود . 

حامي گفت :

من هم با شما مي آم.

حرف حامي به مزاج كتي خوش آمد و از تو لك بودن در آمد ، افسانه جون گفت :

حامي نمي خواي به ...

نه مامان نه ، الان نه.

حامي عصبي و كلافه از اطاق بيرون زد ، هوش و حواسم پي حامي بود كه افسانه جون گفت :

طنين جون امشب من پيش طناز جون مي مونم ، شما برو خونه استراحت كن و به مامان برس .

ممنون هستم افسانه جون ، هر چي جلوي چشم مامان نباشم راحت ترم چون ديگه نمي دونم چي بهش بگم ... ساعت يازده پرواز دارم و قبلش نگار مي آد ، احسان به شما بيشتر نياز داره .

طناز هم برام مثل احسان .

باشه ، وقتي طناز به هوش اومد بي زحمت نمي ذاريمتون

 

افسانه جون ، بغض دار به طناز نگاه كرد و بعد سري تكان داد ورفت . مفهوم رفتارش گنگ بود ، متعجب و متفكر به چهارچوب دري كه افسانه جون از آن گذشته بود خيره شدم . اين مادر و پسر چشون بود ، اين رفتار و حركات يعني چه ! تكاني به خودم دادم و يك وري روي لبه تخت نشستم و به صورت مهتابي طناز نگاه كردم ، از اون ماسك سبز رنگ كه روي دهان و بينيش را پوشانده بود متنفر بودم . كي ميشه اون چشاي شهلات رو باز كني و به من بگي ، طنين باز فكر احمقانه كردي ... طناز ، تابان خيلي دلتنگته و خونه ساكت شده و ديكه صداي دعواي شما دوتا توش نمي پيچه .

نفس عميقي كشيدم و از كنارش بلند شدم و از مقابل نگهبان گذشتم ، توي اين مدت كه حامي درخواست نگهبان براي محاقظت از طناز و احسان كرده  بود ديگه به حضور دائمي شون عادت كرده بودم و اونها هم بي صدا همه چيزو زير نظر داشتن . داخل بوفه خلوت بود يك ليوان چاي گرفتم و رفتم گوشه اي كنار پنجره نشستم ، باد مي آمد و درختان در پيچ و تاب بودن . چايم را جرعه جرعه مي نوشيدم كه كسي روبرويم نشست با كنجكاوي به مزاحم خلوتم نگاه كردم ، همون دكتري بود كه صبح ديده بودمش .

باز كه تنها نشستيد ؟

خودم را جمع و جور كردم و همچنان در سكوت نگاهش كردم .

مريضي كه ديشب عملش كرده بودم دچار خونريزي شد ، مجبور شدم بيام بيمارستان .

بي تفاوت خودم را مشغول نوشيدن چايم كردم ، اينبار به طعنه گفت : 

بفرماييد چاي ، متشكرم ميل ندارم ، خواهش ميكنم بفرماييد ، خانم تعارف نمي كنم ميل كنيد .

ليوان خالي را روي ميز گذاشتم ، دستانم را بهم قلاب كردم و مشغول نگاه كردن به اين موجود بي مزه شدم .

قصد شرمنده كردن شما رو نداشتم ... روزه سكوت گرفتين ؟

شما هميشه اينقدر خوشمزه هستيد ، چكار مي كنيد كه چشم نمي خوريد .

طعنه ام را نشنيده گرفت و گفت :

پس روزه سكوت نگرفتين ، از ديدن من هيجان زده شديد و زبونتون بند آمده .

من از آدم مزاحم خوشم نمياد .

اون كه بله ، هيچكس خوشش نمياد .

رو كه نيست از سنگ پا گذشته .

سنگ پا ! 

از پشت ميز بلند شدم و ليوان رو برداشتم و گفتم :

فكر كنيد ، دوزاريتون جا مي افته آقاي دكتر باهوش .

راهم را گرفتم و در حال خروج ليوان را داخل سطل زباله رها كردم و دوباره نگاهي به جاي سابقم انداختم ، نشسته بود و با پوزخندي نكاهم مي كرد .

نگار لبه پنجره پشت به در اتاق نشسته بود و سرگرم صحبت كردن با تلفن بود ، پاورچين پشتش رفتم و گفتم :

سوخت ، داره ازش دود بلند ميشه .

نگار گوشي به دست به جانبم برگشت و گفت :

ا تويي ؟ كجا بودي ؟

( بعد به مخاطب پشت خطش گفت ) فعلا خدا نگهدار تا بعد ... نه زنگ ميزنم خيالت راحت ، امشب تا صبح بيدارم و از خجاللت در مي آم . بعد از قطع مكالمه اش گوي را در هوا تكان داد و گفت :

سالم ،سالمه.

تلفنت براي تو مثل اكسيژنه ،نه.

دقيقا ، (بعد به گلها اشاره كرد) از قرار معتوم من دير رسيدم و اينجا حسابي شلوغ بوده .

نه زياد شلوغ نبود ، اون گلم مينو و كميل آوردن و اون يكي رو هم اقوام احسان.

نگار يك دونه شكلات از جعبه شكلن ها برداشت ، گفتم :

اين يكي رو نمي دونم كي آورده .

خودم ، خود خوب و مهربانم ... چيه ، چرا اينجوري نگام مي كني به من نمي آد.

هيچي دارم فكر مي كنم خودت ، خودتو چشم نزني.

شكلات ديگه اي تو دهنش گذاشت و گفت :

خيالت راحت من ضد چشم زخمم ... نگفتي كجا بودي ؟

بوفه ... هوس چايي كرده بودم .

ت. فكر نمي كني معده ات رو با بشكه اشتباه گرفتي ، دختر تو غذا نمي خوري و بعد چپ و راست چاي و نسكافه توي معده ات خالي مي كني ... ببينم توي اين مدت يك وعده غذاي درست و حسابي  خوردي 

نگاهم را روي طناز نگه داشتم و گفتم :

نگار فكر مي كني طناز چند روز ديگه بهوش مياد .

ببينم ، نگار گيجه با كوچه علي چب هم قافيه ست ... من چي ميگم ، تو چي جوابم رو مي دي .

چي مي شد همين الآن چشماشو باز مي كرد ، بخدا ديگه هيچ غمي تو دنيا نداشتم .

اگر تو هند بودي يه فيلمنامه نويس موفق مي شدي ... حتما وقتي طناز هم بهوش آمد ميگه طنين عزيزم ، روح من تمام مدت اونجا بوده (بعد كنج اتاق بالا روي سقف رو نشان داد )نه (سمت ديگه اي رو نشان داد و گفت )اونجا بهتره ... نشسته بودم ونگاهت مي كردم ، واي فراموش كردم و حرفمو پس مي گيرم . ميگه تو راهرو كنارت مي نشستم و غذاهايي كه حامي مي گرفت و تو نمي خوردي من مي خوردم تا اسراف نشه بعد هم دلم به حالت مي سوخت و مي خواستم بغلت كنم اما تو از من رد مي شدي ، آخه من روح بودم .

نگار توصيه مي كنم مددكار شي .

نه فكر كنم تريپ روانشناس بيشتر بهم بياد ، حيف دير به اين استعداد پي بردم .

با تلفن حرف مي زني مفيد تري ، برو به اون بنده خدا يي كه وعده دادي و الان پاي تلفن چنبره زده تماس بگير .

آهان مي خواي خلوت خواهرانه تشكيل بدي ، وقتي طناز بهوش آمد گلايه نكنه تو بي معرفتي كردي و با اون حرف نزدي.

نگار را به بيرون هل دادم و گفتم :

برو كم اراجيف بگو .

لحظه اي بيشتر نتوانستم با طناز تنها باشم و به دنبال نگار رفتم ،روي صندلي پشت در اتاق نشسته بود . همان صندلي كه من و حامي شبهاي زيادي رو روش به صبح رسانده بوديم . داشت با موبايلش بازي مي كرد كه با ديدن من گفت :

ا چي شد ؟ دلت برام تنگ شد يا از روح طناز ترسيدي.

هيچ كدوم ،من ديگه بايد برم ديرم شده .

چقدر زود .

همين حالا هم به اندازه يه دوش گرفتن بيشتر وقت ندارم ، من رفتم .

***

نگار درون اتاق نبود ، تن خسته ام را روي صندلي انداختم و دست طناز رو آرام نوازش كردم  .

بالاخره آمدي ؟

ببخشيد نگار جون پرواز برگشت تاخير داشت ... كجا بودي ؟

اونجايي كه همه تنها ميرن ، بربدر حامي رو ديدي ؟

نه .

نگار به تخت تكيه داد و گفت :

قربون خدا بشم ، تو بهش فحش ميدي و من بهش محبت مي كنم اما اون برام كلاس ميذاره و قيافه مي گيره و مثل سگ پا سوختهدنبالت مي دوه .

اون نخواد تو بهش محبت كني چكار بايد بكنه .

خيلي دلش بخواد خواهري مثل من داشته باشه ، حالا نمي خواد به درك ، كلي آدم جلوي خونمون صف كشيدن تا من خواهرشون بشم .

نگفت چكارم داره ؟

نه ... من ديگه مي رم خونه تا برسم دو بعد از ظهر شده ، واي دارم مي ميرم براي يك خواب شيرين روي رختخواب نرمم .

برو خوش خواب خانم ، راستي دكتر آمد براي معاينه طناز ؟

آره .

چيزي نگفت ؟

منو كه آدم حساب نكرد و مثل حشره اي بي اهميت از كنارم رد شد و رفت ... بيا بگير اين مجله رو ديروز خريدم ، بخون سرت گرم شه .

مجله رو گرفتم ، ورق زدم و گفتم :

از اين مجله آبكي هاست ... جدولشو حل كردي كه ...

نگار در حال خروج گفت :

ببخشيد و منو عفو كنيد ، خوبه مجله مال خودمه .

جلوي در نگار به خانم و آقايي برخورد و خودش را كنار كشيد تا آنها وارد شوند ، بعد با نگاهي كنجكاو آنها را بر انداز كرد و رفت . زن و مرد برايم غريبه بودن اما به احترامشون برخاستم .

امري داشتيد ؟

زن جوان چادري بود و صورتش را كيپ گرفته بود ، گفت :

خانم نيازي شما هستيد ؟

بله .

نگاهي بينشون رد و بدل شد ، مرد مسن بود با ريش و موي سفيد و قدي كوتاه تر از زن . حس كردم زن مضطربه ، گوشه اي از چادرش رو توي مشتش مچاله كرده و هي اين پا و اون پا مي كرد و سكوتش زيادي سوال انگيزبود. گفتم :

كاري ازدست من بر مي آد .

زن اينبار نگاهي به طناز انداخت و گفت :

خواهرتونه ... خيلي شبيه شماست .

دلم مثل سير و سركه مي جوشيد ، دوباره پرسيدم : 

مي تونم كمكتون كنم ؟

اين بار مرد پرسيد :

خواهرتون چند سالشه ؟

حالا كه آنها نمي خواستن جواب بدن بهتر بود منم سكوت كنم ، اما مشكوك بودن . زن متوجه ناراحتيم شد و گفت :

شوهر من هم توي همين بيمارستان بستريه ... دچار نقص كبديه .

اين چه ربطي به من داشت ، نگاهم از مرد به زن و از زن به  مرد  در حركت بود . اينبار مرد گفت :

مي خواستيم ... خانم خواهش مي كنم ، التماستون ميكنم  ... از مال دنيا چيزي ندارم اما هر قيمتي بگين جور مي كنم .

كله ام داغ شد و حس كردم تو خلا ئ هستم ، دهانم خشك شده ببود گفتم :

چي  ميگيد ... من نمي فهمم ...

زن بي توجه به حالم گفت :

خواهرتون مرگ مغزي شده ، التماستون مي كنم اين شانس رو از همسر من نگي ريد .

زير لب گفتم :

دروغه ( بعد صدايم اوج گرفت و با تمام قدرت گفتم ) بريد بيرون ... بريد .

لبه تخت را گر فتم و سر پا نشستم ، صبح ديدم نگهبان دم اتاق نيست بايد شستم خبردار مي شد . خواهرم نفس مي كشه ، اون وقت مي خوان من تيكه تيكش كنم ... حامي اون خبر داشت ، اون خواهرم رو از من گرفت و نذاشت ببرمش اروپا پس نقشه اش اين بود ، مي خواد خواهرم رو زنده زنده تيكه پاره كنه . كسي زير بازومو گرفت و منو از زمين بلند كرد ، با اينكه قدرت نداشتم  سرم را بچر خانم اما به هر زحمتي بود برگشتم . حامي بود ، گفتم :

چرا ... با تو چكار كرديم كه با ما اين كارو كردي ... چرا منو بازي دادي تا دير بشه ؟

نمي خواستم اينطور بشه .

چي رو نمي خواستي ها ...

منو روي صندلي نشاند و گفت :

مي خواستم خودم بهت بگم ... طناز ... ديروز دكترش گغت ، مشكوك به مرگ مغزيه و امروز براي تاييدش كميسيون پزشكي تشكيل مي شه .

دروغه ... اين حقيقت ندداره ، نگاه كن قلبش داره ميزنه چرا مي خواي دستي دستي بكشيش .

چرا من بايد اين كارو بكنم ، طنين قبول كن اگه اين دستگاه ها از خواهرت جداشه اون ...

گمشو بيرون ... من نميذارم تو حراج تشكيل بدي براي اعضاي بدن خواهرم ، الان براي كبدش آمدن يك ساعت ديگه كليه اش حتما تا شب نشده يكي ديگه قلبشو مي خواد نه ... برو بيرون و به اون دكترهاي احمق بگو هيچي نمي فهمند ، ديگه نمي خوام توي اين اتاق ببينمشون . همين امشب كارش رو رديف مي كنم و مي برمش ... كميل مي گفت يه دكتر خوب مي شناسه ، اون مي تونه طنازو نجات بده ...برو بيرون نمي خوام ريختتو ببينم .

اونقدر نگاهش كردم تا در اتاق رو پشت سرش بست و بعد با صداي بلند گريه كردم ، دومين گريه تلخ زندگيم . كمي كه آرام شدم سرم را بلند كردم و گفتم :

خدا جون ... خواهرمو از تو مي خوام ، نمي دونم چه نمازي بخونم يا چه دعايي ؟ اما با زبون ساده ازت مي خوام ، التماست مي كنم اي خدا ، جون منو بگير اما خواهرم زنده بمونه ... اي خدا نا اميدم نكن ، هر كاري بگي مي كنم ...

سرم را روي دست طناز گذاشتم وضجه زنان ادامه دادم :

خداي من گرماي اين دستا رو سرد نكن ... اين عدالت نيست ، انصاف نيست آخه اون خيلي جوونه ... اي خدا قول ميدم تا آخر عمر هيچي ازت نخوام ... قول مي دم بنده خوبي باشم ... طناز ، تو نبايد بميري ... من ، من جواب مامانو چي بدم ؟ ... مامان منتظرته و دروغهام تموم شده ، ديشب همچين نگام مي كرد كه لرزيدم .طناز چطوري به مامان بگم ؟ ... تو كه بد جنس نبودي ، چرا با من اين كارو كردي طناز ... خدا جون دارم دق مي كنم ... چرا طنازم بايد پرپر بشه ها ... خدا تو كه اينقدر مهربوني و به همه خوبي مي كني ، پس چرا كمكم نمي كني !

سرم را بلند كردم و با پشت دست صورت طناز را نوازش كردم و گفتم :

طناز بايد آرزوي ديدن اون چشاي خوشگلت رو به گور ببرم ، يعني ديگه صداي تورو نمي شنوم .

صورتش را موج مي ديدم و حس مي كردم حركت مي كنه ، حركتي زير چشماي بسته . چشمم را بستم و دوباره باز كردم ، ديگر حركتي نبود ... اما انگار لبانش كمي جنبيد ، ماسك رو از روي صورتش برداشتم و دقيق نگاهش كردم ، اشتباه نمي كردم و توهم نبود . جيغ كشيدم و دستم را روي زنگ بالاي سر طناز گذاشتم ، در اتاق به شدت باز شد .

چه خبرته خانم ، چرا جيغ مي كشي ؟

به پرستار نگاه كردم ، لال شده بودم .

چيه ،چي مي خواستين ... اينجا بخش مراقبتهاي ويژه است  و مريض ها نياز به سكوت دارند .

بالاخره قفل زبانم باز شد و گفتم : 

اون حركت كرد چشاش ...لباش .

خواب ديدين ، اون تو وضعي نيست كه ...

بخدا راست مي گم ( حامي را پشت سر پرستار ديدم ) حامي ، تو بيا ببين .

طنين ، تو ... از لحاظ روحي .

من ديوونه نيستم برو به اون دكتر بي سواد و احمق بگو بياد .

پرستار براي كوتاه كردن بحث جلو آمد تا دستگا ه هارو چك كنه ، بعد متعجب به من و حامي نگاه كرد و بدون حرف از اتاق بيرون دويد .نگاهي به حامي انداختم و بعد به كنار طناز رفتم و دستش را با دو دست گرفتم وگفتم :

طناز صداي منو مي شنوي ؟

كره چشمش زير پلكش حركت كرد ، بعد حركت ظريفي از انگشتاش را توي دستم حس كردم .

اتاق پر شد از پرستار و دكتر ، خانم مقدم مارو از اتاق بيرون كرد و پرده ها رو كشيد . توي راهرو قدم ميزدم ، حامي نشسته بود و نوبتي كف پاشو به زمين مي كوبيد .چشمامو بستم و گفتم :

خداجون ، خداي من ميشه اميدوار بود ... خدا همه كارها دست خودته ، پش دست نيازمندمو بگير ... خداي من كمكمون كن .

دكتر از اتاق بيرون آمد ، قبل از حامي خودم را بهش رساندم و گفتم :

دكتر .

دكتر مبهوت گفت :

معجزه ... معجزه شده ، هيچي نمي تونم بگم .

بهوش آمد ؟

نه ، اما علائم حياتيش سير صعودي داره و شايد امروز شايد هم فردا بهوش بياد.

در همين حين طناز بر روي برانكارد از اتاق خارج شد ، با دست تخت را نگه داشتم و گفتم :

كجا مي بريدش ؟

دكتر ، دستم را از برانكارد جدا كرد و گفت :

براي انجام يكسري آزمايش.

من هم مي آم.

همراهش رفتم تا جايي كه پرستار سبز پوش جلوي ورودم را گرفت ، در بسته شد و واژه ورود ممنوع جلوي چشمانم چشمك زد .

دكتر نتيجه آزمايشات را گرفت و از ما خواست به ديدنش بريم ، او هنوز هم در بهت و ناباوري بود و مي گفت كه توي اين چند سال طبابتش چنين چيزي نديده و لخته خوني كه بايد بعد از بهوش آمدن با يك عمل جراحي سخت خارج مي شد ناپديد شده و حال طناز رضايت بخشه .

اول از همه اين خبر را به نگار دادم چنان جيغي كشيد كه پرده گوشم پاره شد ، خط مينو اشغال بود حتما نگار با او تماس گرفته . حامي هم مرتب با تلفن صحبت مي كرد .وقتي به تابان گفتم ، از پشت تلفن صداي گريه اش رو شنيدم و همپاي او اشك شوق ريختم و بعد روي زمين كف بيمارستان زانو زدم و سجده شكر بجا آوردم .

انتظار ما زياد طولاني نشد و طناز بعد از دوازده ساعت بهوش آمد ، تمام بيمارستان را شيريني دادم . حامي همون موقع تماس گرفت و سفارش كرد سه تا گوسفند بگيرند ببرند آسايشگاه كهريزك ، من هم ازش خواستم دو تا گوسفند هم از جانب من تهيه كنه و بفرسته

نظرات شما عزیزان: